μυρωδιά από θυμάρι μέσα στο καταχείμωνο
πυγολαμπίδες στο σκοτάδι
πεφταστέρια από το νερό της βροχής στο τζάμι του αυτοκινήτου
τα γυμνά πόδια μέσα στο ποτάμι
το έχει βάσανα η ζωή μου – δεν τα ξέρει ούτε η αυλή μου
ο βόσπορος την ώρα που δύει ο ήλιος
κι όλα αυτά χαμένη στη μετάφραση, ή σε χιλιάδες πίξελ χωροχρόνου,
ο πρωινός χειμωνιάτικος ήλιος που με τυφλώνει
σε δέκα μέρες μπαίνει η άνοιξη.
Reblogged this on blog it and commented:
ΑΥΤΟ….”ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ”!!!! *Σοιμπλε*